8. Rabaul / Kokopo op het eiland Nieuw Brittannië.

8. Rabaul / Kokopo op het eiland Nieuw Brittannië.

Donderdag 6 april vertrek naar Rabaul/Kokopo. We zouden samen met Scott vliegen. Ondanks de vertraagde vlucht heeft Scott helaas zijn vliegtuig gemist. We hebben geprobeerd hem te bereiken maar dat lukte niet. Dus vlogen we alleen. De vlucht duurde 1 uur en 20 minuten. Op het vliegveld in Rabaul stond Pater Moise ons op te wachten. Pater Moise is geboren in Goma in de Kongo. De Don Bosco school ligt op ongeveer 20 min rijden. Hier krijgen liefst 800 studenten les. 200 studenten zijn intern. Omdat het Pasen is hebben de studenten 2 weken vrij. Er zijn maar 15 studenten op de campus. Naar het centrum van de stad Kokopo is het ongeveer 10 minuten rijden. Rondom de school zijn tuinen zoals men dat hier noemt. Land met bananen, kokosnoten, zoete aardappel, avocado veel verschillende vruchten mango, papaja, citroen enz. alles door elkaar geplant.

In de Lonely planet (reisinfoboek) stond dat er tussen 1874 en 1876 in de omgeving waar we gedoken hebben (Duke of York) meer missionarissen vermoord en opgegeten zijn dan dat er bewoners bekeerd werden. Een probleem voor de menseneters was dat ze geen weg wisten met de schoenen van de missionaris. In vroegere tijden waren de bewoners koppensnellers. In de huidige tijd zijn er nog altijd gevechten tussen verschillende clans. Vaak gaat het om land grenzen, varkens bezit, diefstal en meestal is er drank in het spel. Ze branden dan het dorp van de andere clan plat. De politie komt pas als het voorbij is. Want de politie heeft geen wapens maar de aanvallers wel.

We informeren bij de duikschool naar de mogelijkheden om te duiken. Gelukkig het kan. We spreken direct af om vrijdag te duiken.  ’s avonds is er een mis en krijgen 12 mannen (apostelen) de voeten gewassen door de priester. Vrijdag morgen brengt  pater Moise ons naar het Kokopo Beach Bungalow Resort, hier treffen we de duikgids om 8 uur aan de water kant. We duiken vanaf een boot. Samen met de skipper en een boothulp en de duikgids varen we op een 7 meter lange speedboot met 2x150 PK buitenboord motor naar onze eerste duik stek.  We duiken op een prachtig rif, keurrijk met veel soorten koraal en veel vis. Dat is echt genieten en heerlijk relaxed.  Wij zijn de enige duikers dat zal ook wel zo blijven want toerisme kent men hier nagenoeg niet. Papua New Guinea is niet het veiligste land om vakantie te vieren. Alleen in juli komen er toeristen dan worden er vuurdansen opgevoerd. De dansers dragen grote maskers en springen en lopen over het vuur. Vroeger deden ze dit traditioneel als de jongens tussen 15 en 20   man werden. Nu is het alleen nog voor de toeristen. De enkele resorts en hotels zijn dan vol. Na het duiken komt pater Moise ons weer ophalen. Het is inmiddels 14.00 uur. We hebben verder een rustige middag. Zaterdag wordt er weer gedoken. We varen ongeveer 20 minuten naar onze eerste duikplek, een boot die op 20 meter diepte op de zee bodem ligt is mooi begroeit met koraal.  De tweede duik  maken we op een rif met veel vis en hier ook weer hard en zacht koraal. Na een telefoontje met de melding dat we klaar zijn met duiken worden we weer opgehaald. Na de lunch wandelen we nog even over de campus om het terrein te verkennen. Het ziet er allemaal voor PNG begrippen goed verzorgd uit. Ook zijn hier verschillende lokalen ingericht waar  workshops gegeven worden o.a. Elektrotechniek, houtbewerken, autotechniek, lassen, computertechniek enz. Het lokaal waar in de toekomst de studenten les krijgen om een solar-installatie te bouwen is ook bijna klaar.  Het gedeelte waar de studenten  intern verblijven is relatief nieuw. Er zijn twee enorme dormitoriums met elk 50 stapelbedden. Er is een grote studie zaal en een eetzaal. Er wordt buiten gekookt op een hout vuur. De kokkin staat met een grote bijl het hout klein te hakken.  Binnen in een nieuw gebouw staat een nieuwe grote bakoven een mengmachine en een groot rijst stoom apparaat. Ik vroeg aan de dame die aan het koken was of ze deze machines gebruikt. Ze vertelde dat ze niet wist hoe deze machines werken. En dat ze twee grote ketels heeft waar elk 20 kilo rijst in gekookt kan worden. De studenten krijgen rijst en groente (aubergine) en enkele dagen per week tonijn uit blik.  Zaterdag avond is er een kruisweg processie, naast de weg zijn er 14 staties gemarkeerd, bij elke statie  staat een groot kruis met daarop een poster waarop de lijdends weg  van christus is uitgebeeld. Aansluitend is er een mis. Zondag morgen het is Pasen. Voor de kerk wordt het  paasvuur aangestookt. Vervolgens is er een mis met gitaar muziek en veel zang, er worden 8 kinderen gedoopt en op het eind van de ruim twee uur durende mis wordt er gedanst en geswingd door de kinderen. Aansluitend worden buiten eieren geraapt. Tijdens de soms wel humoristische preek sprak pater Moise nog de woorden: “Als je een aspirant gelovige wil mee nemen naar een mis, doe dat dan niet met pasen want dan duurt de mis veel te lang”. Scott is inmiddels ook gearriveerd. Zoals ik reeds schreef, was hij donderdag te laat voor zijn vlucht. Vrijdag ging de vlucht die hij moest hebben niet door. Zaterdag zat hij in het vliegtuig richting Rabaul/ Kokopo, na 5 minuten werd er omgeroepen dat het vliegtuig terug vloog  naar Port Moresby want er waren technische problemen. Zondag lukte het dan eindelijk om een vlucht naar hier te krijgen.  Scott heeft het helemaal gehad met vliegen. Na de ervaring met de vlucht Solomon eilanden – Port Moresby en nu dit. Even ter informatie Air Niugini vliegt met oude Fokker 70 en Fokker 100 vliegtuigen…Made in Holland.

Wij gaan maandag weer heerlijk duiken. Voor de eerste duik gaan we naar een Japans vliegtuig uit de tweede wereldoorlog  het is nog redelijk in takt en ligt op 28 meter diepte. Alle Japanse vliegtuigen zijn van het type zero. Tussen de twee duiken door is er bananen cake, ananas en thee. Na de pauze van een uur maken we een tweede duik op een prachtig kleurrijk rif met heel veel vis en ook hier weer fantastisch koraal in alle vormen en kleuren. Dit weekend hadden we een heerlijk vakantie gevoel morgen moeten we weer aan de slag. Dinsdag 11 april, Jan gaat mee helpen om het totaal stroomverbruik en benodigd vermogen te inventariseren. Ik bekijk de foto’s die ik onderwater gemaakt heb. Er zitten ’n paar mooie opnamen tussen.

Woensdag  weer vroeg op 6.30 uur ontbijt. Vandaag bezoeken we de elektriciteit maatschappij om te informeren welke eisen er verbonden zijn aan het installeren van een solar-installatie. We worden vriendelijk ontvangen en het blijkt dat we op het hoofdkantoor in Port Moresby moeten zijn. Intussen heeft de tweede teamleider al contact opgenomen met PNG Power. Maar de energie autoriteit is bezig met de regelgeving te wijzigen… Alles zit nog in een voorstadium en als dat achter de rug is moet het nog door de volksvertegenwoordiging besproken worden voordat het uiteindelijk wet gaat worden. We krijgen advies om toch maar onze plannen in te dienen.

Daarna brengen we een bezoek aan een van de installatie bedrijven. Er werd direct een afspraak gemaakt om ter plekke te komen kijken. Als de inventarisatie van het elektra verbruik klaar is kunnen deze doorgegeven worden aan het installatiebedrijf, zodat zij een offerte kunnen aanbieden.

’s Middags bezoeken we een tweede installatie bedrijf. Deze  zouden contact met Jan en Scott opnemen. ’s  Avonds samen na het eten hebben we de foto’s getoond aan de paters, mr. Scott en broeder Thomas via een groot tv scherm dat in de eetruimte staat.

Donderdag: het tweede installatie bedrijf komt kijken. Zij zullen ook een offerte opsturen. ‘s Middags regent het weer pijpenstelen, we blijven lekker binnen. Vrijdag met de drone nog enkele overzicht foto’s en video gemaakt. Zaterdag  zijn we weer gaan duiken. (het leven is zo slecht nog niet). De chauffeur van Don Bosco brengt ons. Om 8 uur ligt de boot weer klaar aan het strand. We varen naar de eilanden groep Duke of York op ongeveer 35 minuten varen met een snelle boot met de twee 150Pk motoren. We duiken op een mooie muur en van of 10 meter diepte zwemmen we over een prachtige koraal tuin. Het is weer genieten. Zondag 16 april maken we onze laatste twee duiken. We gaan weer naar de plek van gisteren. Wat een kleuren en een prachtig koraal met heel veel vis. Tussen de duiken door worden we weer verwend met bananencake, verse ananas, verse kokosnoot en noten. De  gids stelt voor dat we eerst dolfijnen gaan bekijken. En ja hoor al snel hebben we een groep dolfijnen gevonden. Er worden golven gemaakt door rondjes te draaien met de boot. De dolfijnen vinden het prachtig om in de golven te zwemmen en komen vaak boven water waar ze enkele salto’s laten zien. We kunnen 20 minuten van dit mooie schouwspel genieten, dan varen we naar de tweede duik plek. Heerlijk zo’n boot voor ons alleen. De bemanning is zeer behulpzaam en ze genieten met ons mee. Maar af en toe wordt er vergeten de kraan van de ademlucht open te draaien. Gelukkig doen we altijd voor de duik onze controle of alles functioneert. Om 14.30 zijn we weer terug op het strand van Kokopo Beach Bungalow Resort. We nemen afscheid van de duikgids en bemanning. We drinken nog wat en worden weer opgehaald. Maandag gaan we kijken wat de resultaten zijn van de foto’s onderwater.

De paasvakantie zit er weer op, school is weer begonnen. Vijftig procent van de studenten die intern wonen zijn er nog niet. Erg verbaast zijn ze hierover niet. Ze zeggen; misschien te veel wind en te hoge golven want ze komen vaak van andere eilanden of van ver land inwaarts. Daarnaast is dinsdag een nationale rouwdag iedereen heeft vrij, de voormalige eerste minister is gestorven. Hij was minister nadat de Australiërs het land overgedragen hebben in 1973. Dus is het afwachten of de leerlingen woensdag aanwezig zijn. Woensdag een rustige dag, onze spullen inpakken en morgen vliegen we weer richting Port Moresby. A.s. maandag vliegen we naar Kumgi in de bergen. Daar schrijf ik later over.